រឿងរាមាយណ ភាគទី១០ ប្រែសម្រួលដោយ រស់ វាសនា

ភាគទី១០

            រាវណៈបានលាក់ខ្លួននៅក្រោយដើម​ឈើ ដោយ​លួច​មើល និងស្ដាប់។ គេបាន​ឃើញ​លក្ស្មណៈ ដាក់វេទមន្តជុំវិញខ្ទម។ រាវណៈ ដឹងថា គេអាចនឹង​ត្រូវ​រៀបចំផែនការថ្មីទៀត ប្រសិនបើមិនអាចចូលទៅខ្ទមរបស់នាងបាន។

ពេល​ព្រះលក្ស្មណៈចាកចេញបាត់ទៅ រាវណៈ បានបង្ហាញខ្លួននៅពីមុខខ្ទម ហើយក្លែងជាព្រាហ្មណ៍។ ពេលព្រះនាងសិតាឃើញព្រាហ្មណ៍នៅខាងក្រៅបែបនេះ ព្រះនាងក៏បាន​លើកផ្លែឈើ១ថាស និងទឹក១កែវមកប្រគេន។ រាវណៈ ដឹងថា បើគេឆ្លងលើគំនូសវេទមន្តនេះ ប្រាកដជាគ្រោះថ្នាក់ជាក់ជាមិនខាន។

រាវណៈបានកាឡាខ្លួនទៅជាតាបសចំណាស់ម្នាក់ ដើម្បីបញ្ឆោតចាប់ព្រះនាងសិតា

            

គេក៏និយាយថា «យើងជាតាបស មិនអនុញ្ញាតឲ្យ​យើងចូលផ្ទះបែបនេះឬ? បើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំទទួលយកចង្ហាន់របស់អ្នក សូមអ្នកចេញមកខាងក្រៅ ហើយប្រគេនខ្ញុំមក។»

            ព្រះនាងសិតាបានក្រឡេកមើលគំនូស​វេទមន្តនេះ​ បន្ទាប់មកមើលទៅតាបសនោះ។ ព្រះនាងដឹងថា បម្រាមមិន​ឲ្យព្រះនាងចេញផុតពីគំនូសនេះឡើយ ប៉ុន្តែពុំមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយបើគ្រាន់តែជាតាបសចំណាស់ម្នាក់នោះ។ ដូច្នេះ​ ព្រះនាង​ក៏​ឈានជើងផុតបីគំនូសនេះ គ្រានោះហើយ ដែល រាវណៈ បានចាប់ព្រះនាងយកទៅដាក់លើរទេះ ចំណែកផ្លែឈើក៏ធ្លាក់រាយប៉ាយពាសពេញដី។ ភ្លាមនោះ រទេះក៏ហោះឡើងទៅលើ​អាកាស​ និង​ឡើងកាន់តែ​ខ្ពស់ទៅៗ។

រាវណៈបានចាប់ព្រះនាងសិតាទៅក្រុងលង្កា

ព្រះនាងសិតាពិតជារន្ធត់ខ្លាំងណាស់។ ព្រះនាង​បានស្រែក និងព្យាយាមរើបម្រះទោះបីរទេះហោះខ្ពស់ក៏ដោយ។

            «ព្រះស្វាមីរបស់យើងនឹងសម្លាប់ឯងចំពោះអំពើដ៏ថោកទាបនេះ ឯងនឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម។» ព្រះនាងស្រែក។

            ជតាយុ ជាបក្សីដ៏ចំណាស់មួយ​ ដែលបាន​មើលថែព្រះរាជបុត្រទាំងពីរ និងនាងសិតា កាលនៅព្រៃបញ្ចវតិ គ្រាដែលឮសំឡេងរបស់ព្រះនាង គេក៏ហើរទៅលើអាកាស និងព្យាយាម​និយាយ​ឲ្យរាវណៈដោះ​លែង​ព្រះនាងសិតា។ រាវណៈ​ មិន​ព្រមស្ដាប់ឡើយ ហើយការប្រយុទ្ធ​រវាង​រាវណៈនិងបក្សី ក៏បានផ្ទុះឡើង។ ទី​បំផុត ជតាយុ ក៏​ប្រយុទ្ធនឹងរាវណៈដោយក្រញាំជើងដ៏មុតស្រួច ទោះបីជាគេចាស់បន្តិចក៏ដោយ។ រាវណៈក្រេវក្រោធ​ខ្លាំងណាស់ ក៏ទាញដាវកាប់ចំស្លាបនិងជើងរបស់ជតាយុ។

            ព្រះនាងសិតាស្រែក «ជតាយុ! អ្នកបានលះបង់ជីវិតដើម្បីជួយខ្ញុំ!»

            «ខ្ញុំនឹងរក្សាជីវិតដល់ព្រះរាមៈមកដល់ ដើម្បីប្រាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ដែលព្រះនាងបានជួប។» ជតាយុ​ស្រែកបន្ទរ។

            រទេះក៏ចេះតែហោះហើរទៅមុខទៀត រាវណៈ​ មិនខ្វល់ពីពាក្យជេរប្រទេចដាក់បណ្ដាសាអ្វីទាំង​អស់​។ នាង​បាន​ក្រឡេកមើល​ទៅ​ខា​ងក្រោម រួច​ឃើញ​ស្វា​មួយហ្វូងកំពុង​អង្គុយលើ​កំពូលភ្នំ។ ព្រះនាងក៏ចាប់ផ្ដើម​បោះគ្រឿង​អលង្ការ​ចុះទៅក្រោម និងស្រែកយំ​ថា «យករបស់នេះទៅបង្ហាញព្រះរាមៈ​ផង បើ​ទ្រង់យាង​មកតាម​ផ្លូវ​នេះ​ ហើយប្រាប់ទ្រង់ថា រាវណៈ បាន​ចាប់ខ្ញុំ​យក​ទៅ​ហើយ។»

            គ្រានោះ ហ្វូង​ស្វា​បាន​ងើយមើលទៅលើ​ទាំង​ភ្ញាក់​ផ្អើល ខណៈដែលរាវណៈឆ្លងកាត់ទីនោះ។ ពួកគេ​ក៏នាំ​គ្នាប្រមូលគ្រឿង​អលង្ការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះនាងបោះចុះក្រោម។         

            ក្នុង​ពេលនោះ​ ព្រះរាមៈកំពុង​រត់ទម្លុះព្រៃទៅកាន់​ខ្ទម​ នៅពេលដែលបាន​ឮព្រះលក្ស្មណៈស្រែកហៅ «ព្រះរាមៈ! ព្រះអង្គនៅទីណា? ព្រះអង្គយ៉ាងម៉េចទៅហើយ? តើនរណាមក​ធ្វើបាបព្រះអង្គ?»

            គ្រា​ដែល​ព្រះលក្ស្មណៈបានជួបព្រះរាមៈ គេពិតជារន្ធត់ចិត្តណាស់។ អ្នកទាំងពីរដឹង​ភ្លាមថា ព្រះនាងសិតាមានគ្រោះថ្នាក់ជាក់ជាមិនខាន។ ពួកគេក៏​ប្រញាប់ប្រញាល់​ទៅ​ត្រលប់ទៅ​ខ្ទមវិញ ប៉ុន្តែមិនឃើញ​ព្រះនាងឡើយ។ ពួកគេ​ក៏រត់ឆ្លងព្រៃរហូតដល់ជួបជតាយុ។ បក្សីនេះក៏បានរាយរាប់ប្រាប់អំពីព្រះ​នាង​សិតា និង​រាវណៈ ហើយក៏ទទួលមរណភាពបាត់ទៅ។

            ព្រះរាមៈ និងព្រះលក្ស្មណៈ បាន​បន្ត​ដំណើរ​ទៅ​ទិសខាង​លិច។ នៅ​តាម​ផ្លូវ​ ពួកគេរងការ​វាយ​ប្រហារ​ជាមួយ​នឹង​កពន្ធៈ គឺជាបិសាចដ៏សាហាវឃោរឃៅមួយស្រដៀងនឹងពួករាក្សដែរ។ ក្រោយព្រះរាមៈបង្ក្រាបរួចហើយ បិសាចនេះ​ក៏ក្លាយទៅជាល្អវិញ​ (គឺបានរួចផុតពី​បណ្ដាសា) និង​បាន​ពន្យល់ព្រះរាមៈឲ្យស្វែងរកជំនួយពី​សុគ្រីវៈ ស្ដេចស្វា​ដែលរស់នៅ​ភ្នំរិស្យាមុខៈ (Rishyamukha) ក្បែរបឹងបម្បៈ (Pamp Lake) ដើម្បីស្វែងរកដំណឹង​ព្រះនាងសិតា។

សំណួរ

១.នរណាដែលចូលមករកព្រះនាងសិតា ក្រោយពីលក្ស្មណៈចេញបាត់ទៅ? តើបុរសនោះស្លៀកពាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?

២.តើព្រះនាងសិតាបានធ្វើដូចម្ដេច នៅពេលដែលព្រះនាងឃើញតាបសចំណាស់នៅខាងក្រៅផ្ទះ?

៣.ហេតុអ្វីបានរាវណៈមិនអាចឆ្លងលើគំនូសវេទមន្តរបស់លក្ស្មណៈបាន?

៤.តើគេបានធ្វើដូចម្ដេច នៅពេលដែលព្រះនាងសិតាចេញផុតពីគំនូសវេទមន្ត?

៥.តើនរណាដែលព្យាយាមរារាំងរាវណៈ នៅចាប់នាងសិតាស្ថិតនៅក្នុងរទេះ? ចូរសង្ខេបអ្វីដែលបាន​កើតឡើង។

៦.តើព្រះនាងសិតាបានធ្វើ និងនិយាយអ្វី នៅពេលដែលព្រះនាងឃើញហ្វូងស្វានៅលើកំពូលភ្នំ?

៧.តើនរណាបានប្រាប់ព្រះរាមៈអំពីសុគ្រីវៈ?

សូមមើលវីដេអូបន្ថែម

រឿងរាមាយណ ភាគទី១១ សូមចូចត្រង់នេះ