Ros Veasna រស់ វាសនា: ពុទ្ធិសែន

ពុទ្ធិសែន

សង្ខេបរឿងពុទ្ធិសែន

កាលដើមឡើយ មានសេដ្ឋីពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ រស់នៅប្រកបដោយទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ ប៉ុន្តែគ្មានបុត្រនឹងគេទេ។ ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធមានការខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះខ្លាចគ្មានកូនស្នងទ្រព្យសម្បត្តិ ទើបពិគ្រោះដើម្បីទៅសុំកូនពីដើមជ្រៃមួយដែលល្បីថាសក្ដិសិទ្ធិ។ ការបន់ស្រន់ ពិតជាឆុតឆាប់មែន មិនយូរប៉ុន្មាន ប្រពន្ធសេដ្ឋីក៏មានគភ៌ជាបន្តបន្ទាប់ ដោយប្រសូតបានបុត្រីចំនួន១២នាក់ មានរូបសម្ផស្សស្រស់ស្អាត។ ជាអកុសល កូនៗរបស់សេដ្ឋី កាលបើឪពុកម្ដាយមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភដូចនេះ ពួកគេមិនបានខ្វល់ខ្វាយនឹងការរកចំណូលបន្ថែមនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញពួកនាងៗគិតតែខំធ្វើខ្លួន រហូតរលាយអស់ទ្រព្យសម្បត្តិ។ ដោយពុំមានលទ្ធភាពនឹងចិញ្ចឹមកូនៗតទៅទៀតបាន សេដ្ឋីនិងភរិយា បានសម្រេចបំបរបង់កូនចោលក្នុងព្រៃ ដោយប្រើល្បិចថាទៅរកអុស។ កូនៗកាលបើបាត់ឪពុកម្ដាយ និងមិនអាចទ្រាំនឹងភាពអត់ឃ្លានបាន ពួកនាងបានចាប់ត្រីមកបរិភោគ ដោយបានដោតភ្នែកត្រីទាំងសងខាង លើកលែងតែនាងពៅ ដែលបានដោតភ្នែកត្រីតែម្ខាង។ ក្លិនត្រីដុត និងផ្សែងភ្លើង បានអណ្ដែតទៅប៉ះឥន្ទ្រីយ៍របស់យក្ខិនីស្រីឈ្មោះ សន្ធិមារ ដែលគ្រប់គ្រងនៅនគរតាលវ័ន។ យក្ខិនីបានចុះទៅលួងលោមពួកនាង ដោយសង្ឃឹមថានឹងចាប់យកនាងទាំង១២ ដែលមានរូបរាងស្រស់ស្អាត ដើម្បីឲ្យបម្រើកូនស្រីរបស់នាងឈ្មោះ កង្រី។

ការរស់នៅរបស់នាងទាំង១២នៅនគរតាលវ័ន មិនបានយូរអង្វែងនោះទេ ដោយពួកនាងបានដឹងការពិតថា ជានគរយក្ស ដោយមានការខ្សឹបប្រាប់ពីពួកព្រលឹងខ្មោច ដែលត្រូវបានពួកយក្ខចាប់ស៊ី។ ពួកនាងបានព្យាយាមរត់គេចពីនគរនោះ ទោះបីមានការតាមចាប់ពីយក្ខិនីសន្ធមារក៏ដោយ។ ដោយមានជំនួយពីសត្វដំរី សត្វគោ និងសត្វឈ្លូស ពួកនាងបានគេចរួចពីយក្ខិនី រហូតដល់ស្ទឹងមួយ ក្បែរក្រុងឥន្ទបត្តបុរី។ ពួកនាងបានឡើងទៅសម្រាកនៅលើដើមឈើធំក្បែរស្រះទឹកនោះ ប៉ុន្តែត្រូវបានខ្ញុំសេដ្ឋីម្នាក់មកឃើញ ក៏នាំគ្នាយកដំណឹងនោះទៅប្រាប់សេដ្ឋី ហើយក៏បាននាំដំណឹងបន្តទៅទូលស្ដេច។ ព្រះបាទរថសិទ្ធិដែលគ្រប់គ្រងអំណាចនៅនគរនោះ ក៏បាននាំពលរេហ៍ដើម្បីទៅមើលហេតុការណ៍ ដែលកើតមាននៅក្បែរស្រះទឹក។ ភាពអស្ចារ្យបានកើតឡើងចំពោះព្រះរាជា ដោយបានពើបផ្ទាល់នឹងនាងទាំង១២ នារីដែលមានសម្ផស្សស្រស់ស្អាតលើសស្រីទាំងពួងក្នុងនគរ។ ព្រះបាទរថសិទ្ធិបាននាំយកពួកនាងចូលក្នុងរាជវាំង ហើយបានរៀបអភិសេកជាមហេសីទាំងអស់។

ការទៅរស់នៅក្នុងរាជវាំង មិនបានគេចផុតពីការតាមព្យាបាទរបស់នាងសន្ធមារនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងសន្ធមារកាលបើទទួលដំណឹងថាពួកនាងទាំង១២កំពុងរស់នៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំង ក៏បានប្រែកាឡាខ្លួនជាស្រីស្អាត ហើយទៅសម្រាកដើមឈើក្បែរស្រះទឹក ដោយត្រាប់តាមដំណើររបស់នាងទាំង១២។ សន្ធមារបានចូលក្នុងរាជវាំង ដូចបំណងមែន ហើយបានក្លាយជាមហេសីព្រះបាទរថសិទ្ធិ។ ដោយលង់មន្តស្នេហ៍នាងសន្ធមារ ព្រះរាជាស្ទើរតែភ្លេចនាងទាំង១២ ទៅហើយ ដោយហ៊ានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបំពេញបំណងនាងសន្ធមារ។

ថ្ងៃមួយ សន្ធមារធ្វើពុតជាឈឺ ដោយគ្មានថ្នាំព្យាបាល ហើយបានបង្គាប់ឲ្យខ្វេះភ្នែកនាងទាំង១២ ដើម្បីធ្វើថ្នាំព្យាបាលជំងឺរបស់នាង។ នាងទាំងអស់ត្រូវគេខ្វេះភ្នែកទាំងសងខាង លើកលែងតែនាងពៅដែលត្រូវបានខ្វេះភ្នែកតែម្ខាង ហើយត្រូវបានយកទៅឃុំក្នុងរូងថ្មក្រៅរាជវាំង។ កែវភ្នែករបស់ពួកនាងត្រូវបាននាងសន្ធមារយកទៅទុកនឹងនាងកង្រីបុត្រីរបស់ខ្លួន នៅនគរតាលវ័ន។

ពួកនាងទាំង១២ បានប្រសូតបានបុត្រម្នាក់មួយ ប៉ុន្តែត្រូវបានពួកនាងចាប់ហែកស៊ី ដោយអាការៈអត់ឃ្លាន លើកលែងតែនាងពៅម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលពុំបានសម្លាប់បុត្រខ្លួន ហើយបានរក្សារហូតដល់ធំដឹងក្ដី។ បុត្រនោះឯងឈ្មោះ ពុទ្ធិសែន ដែលទទួលបន្ទុករកអាហរមកចិញ្ចឹមម្ដាយ និងអ៊ំៗរបស់ខ្លួន ដោយពុទ្ធិសែនជាក្មេងពូកែបាញ់អង្កុញអស្ចារ្យ។ ដំណឹងនេះឮដល់ស្ដេច ស្ដេចក៏បានហៅក្មេងនោះចូលក្នុងវាំងដើម្បីល្បងគ្នាមើល៍។ ពុទ្ធិសែនបានយកឈ្នះស្ដេច ដោយធ្វើឲ្យមានការកោតស្ញប់ស្ញែងក្រៃលែង ហើយត្រូវបានស្ដេចសុំធ្វើជាបុត្ររបស់ខ្លួន។ ឆ្លៀតឱកាសល្អ ពុទ្ធិសែនបានរាប់រៀបពីដំណើររឿងរបស់ខ្លួន និងមាតា រហូតធ្វើឲ្យព្រះរាជានឹកសង្វេគជាខ្លាំង ព្រមទទួលស្គាល់ពុទ្ធិសែនជាបុត្របង្កើតរបស់ខ្លួន។

ដោយមើលឃើញស្ថានភាពមិនល្អ សន្ធមារបានប្រើល្បិចម្ដងទៀត ដោយពុតជាឈឺរកថ្នាំព្យាបាលមិនត្រូវ ហើយស្នើព្រះរាជា ឲ្យពុទ្ធិសែនធ្វើដំណើរទៅនគរតាលវ័ន ដើម្បីយកថ្នាំព្យាបាល ដោយភ្ជាប់នូវលិខិតមួយច្បាប់ សម្រាប់ផ្ញើទៅនាងកង្រីផងដែរ។ ខ្លឹមសារក្នុងលិខិតនោះបានបញ្ជាឲ្យកង្រីបុត្រីខ្លួន ត្រូវតែសម្លាប់ពុទ្ធិសែនចោល បើដល់យប់ ស៊ីទាំងយប់ បើដល់ថ្ងៃស៊ីទាំងថ្ងៃ ត្បិតអី អានេះជាកូននាងទាំង១២។ តាមផ្លូវធ្វើដំណើរ ពុទិ្ធសែនបានឈប់សម្រាក ដោយចងសារនៅជាប់កសត្វសេះជំនិះរបស់ខ្លួន។ យល់ការណ៍មិនល្អ ឥសីក៏បានចេញមកលួចដូរសារលិខិតនោះមកជាមានសេចក្ដី ថា កាលបើពុទ្ធិសែនទៅដល់ ត្រូវរៀបការជាមួយភ្លាម ត្បិតអីចៅនេះជាគូនឹងកង្រីកូនហើយ។

ដំណើររបស់ពុទ្ធិសែន បានទៅដល់នគរនាងកង្រី ដោយត្រូវបានស្វាគមន៍យ៉ាងអស្ចារ្យពីពួករេហ៍ពលរបស់កង្រី។ ពួកគេបានសម្ដែងឫទ្ធិរបស់ពួកគេ ដោយកាឡាជារូបផ្សេងៗដើម្បីបន្លាចពុទ្ធិសែន។ ប៉ុន្តែពុទ្ធិសែនបានហុចសារលិខិតនោះថ្វាយនាងកង្រី ដែលសភាពប្រុងប្រយ័ត្ននោះប្រែទៅជារីករាយទៅវិញ ព្រោះកង្រីបានឈ្លក់វង្វេងនឹងសម្រស់របស់ពុទ្ធិសែន ហើយប្រញាប់ចាត់ចែងឲ្យមានការធ្វើពិធី បើទោះបីជាមានការជំទាស់ពីហោរាក្ដី ដែលបានទាយថា ពុទ្ធិសែនជាសត្រូវ បើកង្រីរៀបការជាមួយនោះ យ៉ាងហោចណាស់ត្រឹមបីឆ្នាំនឹងរលាយនគរតែម្ដង។

ការរស់នៅក្នុងនគរយក្ស កង្រីបានខិតខំបម្រើស្វាមីមិនឲ្យទាស់ចិត្ត ហើយបានប្រាប់ពីអាថ៌កំបាំងផ្សេងៗដែលមាននៅក្នុងនគរនោះ រួមទាំងកន្លែងរក្សាទុកកែវភ្នែកនាងទាំង១២ ថ្នាំព្យាបាល និងវត្ថុទិព្វមួយចំនួនផងដែរ។ ការរស់នៅនគរនោះ ទាំងកង្រីនិងពុទ្ធិសែនមានក្ដីសុខក្រៃលែង ដោយបានបង្កើតបុត្រពីរអង្គ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពុទ្ធិសែន ដែលតែងមានចិត្តកតញ្ញូរមែងនឹកបារម្ភចំពោះមាតា និងអ៊ំរបស់ខ្លួនមិនដែលខាន ដោយខិតខំរកគ្រប់វិធីដើម្បីលួចយកកែវភ្នែក និងថ្នាំព្យាបាលនោះទៅសង្គ្រោះពួកគាត់។

លុះគម្រប់បានបីឆ្នាំ ពុទ្ធសែនឆ្លៀតពេលដែលនាងកង្រីលង់លក់ បានលួចយកកែវភ្នែក ថ្នាំទិព្វ និងវត្ថុសក្ដិសិទ្ធិទាំងនោះ រត់ចេញពីនគរ។ កង្រីកាលបើដឹងថា ព្រះស្វាមីលួចរត់ហើយ បាននាំរេហ៍ពល ដើម្បីតាមរកព្រះស្វាមី បំណងយាងទ្រង់មកវិញ។ លុះតាមទាន់ព្រះស្វាមី នាងក៏បានហៅឲ្យឈប់ ប៉ុន្តែពុទ្ធិសែនបានអង្វរឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ ដោយក្រោយពេលសង្រ្គោះ អ្នកមានគុណរបស់ខ្លួនរួច នឹងត្រឡប់មកវិញ។ ប៉ុន្តែនាងនៅតែតាម ដោយពួកពលយក្ស បានខិតខំរារាំង ពុទ្ធិសែនក៏បានបោះផ្លែក្រូចមួយ ដែលជាវត្ថុសក្ដិសិទ្ធិ ក្លាយទៅជាភ្នំមួយយ៉ាងខ្ពស់។ លុះពេលយក្សនិងកង្រីនៅតែតាមទ្រង់ទៀត ក៏បោះក្រូចមួយទៀត ក្លាយជាពពកយ៉ាងក្រាស់ និងមានភ្លើងឆេះពួករេហ៍ពល ស្លាប់ស្ទើរអស់។ នាងកង្រីនៅតែតាមទៀត ប៉ុន្តែត្រូវបានពុទ្ធិសែន បោះផ្លែក្រូចមួយទៀត កើតជាសមុទ្រ ដែលមិនអាចឲ្យនាងឆ្លងរួច នាងក៏បានដួលសន្លប់នៅទីនោះទៅ។

ពុទ្ធិសែនបានទៅដល់នគរឥន្ទបត្តបុរី បានសម្លាប់សន្ធមារ និងបានសង្គ្រោះព្រះមាតា និងអ៊ំៗរបស់ខ្លួន បានជាសះស្បើយ និងរស់យ៉ាងសុខសាន្តនៅក្នុងរាជវាំងជាមួយព្រះបាទរថសិទ្ធិ។ ដោយមិនភ្លេចនូវពាក្យសន្យារបស់ខ្លួនជាមួយកង្រី ពុទ្ធិសែនក៏បានត្រឡប់ទៅនគរតាលវ័នវិញ ដើម្បីជួបនាង។ ពេលទៅដល់ កង្រីហៀបតែនឹងដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែបានឃើញមុខស្វាមីជាលើកចុងក្រោយ នាងក៏បានលាចាកលោកនេះទៅ ដែលពុទ្ធិសែនកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ នៅសល់បុត្រពីរអង្គ ពុទ្ធិសែន ក៏បាននាំយកទៅរស់នៅជាមួយមាតាបិតារបស់ខ្លួន ឯនគរឥន្ទបត្តបុរី។

ចប់

ទាញយកអត្ថបទសង្ខេប

បទវិភាគរឿងពុទ្ធិសែន សូមចុច SUBSCRIBE ដើម្បីទទួលបានវីដេអូបន្ថែមទៀត