សង្ខេបរឿង សូផាត
និពន្ធដោយ លោក រីម គីន
លោក សួន
ចៅហ្វាយស្រុកសេរីសោភ័ណបានផ្លាស់ទៅធ្វើការនៅទីក្រុងភ្នំពេញ
បានទុកសង្សារកម្សត់ គឺនាងសូយា ឲ្យនៅម្នាក់ឯងដោយមានជំងឺផង។
ដោយមានក្ដីអាល័យសង្សារ
លោកបានដោះចិញ្ចៀនពេជ្រមួយវង់ឲ្យនាងទុកជាដំណែល។ រំលងបានប៉ុន្មានខែមក
ក្រោយពេលដែលលោក សួន មកធ្វើការនៅភ្នំពេញ នាងសូយានៅតែម្នាក់ឯងស្រុកសេរីសោភ័ណ
នាងឆ្លងទន្លេបានកូនប្រុសម្នាក់ រូបល្អឆើតឆាយគួរឲ្យចេតនាពេកណាស់
ហើយនាងបានដាក់ឈ្មោះឲ្យគេថា សូផាត។ នាងស្រលាញ់កូនជាងម្ដាយឯទៀតៗ
ព្រោះកូននាងគឺជាឪពុកនាង គឺម្ដាយនាង និងជាសង្សារនាង
ព្រោះតែកូននេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យនាងភ្លេចគិតថា
នាងបានព្រាត់ប្រាសសង្សារ នៅឯកាអនាថាកណ្ដាលលោកនេះ។
នាងរស់នៅកម្សត់តែពីរនាក់ម្ដាយកូន។ ចំណែកលោក សួន វិញ
ចាប់តាំងពីទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញ
ពុំដែលបានសរសេរសំបុត្រសួរសុខទុក្ខនាងសូយាឡើយ។
បន្ទាប់ពីទទួលដំណឹងពីនារីម្នាក់ដែលបានប្រាប់ថា
លោក សួន មានប្រពន្ធថ្មី នាងទ្រហោយំ រហូតក្អួតឈាម ខ្យល់ចាប់
និងធ្លាក់ខ្លួនឈឺរហូតដល់ស្លាប់។ ក្រោយពេលនាងសូយាស្លាប់ទៅ
កូននាងត្រូវបានអ្នកស្រុកទំនុកបម្រុងចិញ្ចឹម។ លុះសូផាត
អាយុបានប្រាំបីឆ្នាំ អ្នកស្រុកបានយកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃក្នុងវត្ត
ព្រះសង្ឃគ្រប់អង្គបានជួយសង្គ្រោះចិញ្ចឹម សូផាត
ព្រមទាំងជួយបង្ហាត់បង្រៀនសូផាតពុំដែលមានជិនណាយ។ អាយុបាន ១២ ឆ្នាំ
សូផាត បានសូមលាលោកគ្រូទៅភ្នំពេញដើម្បីតាមរកឪពុក។
លោកគ្រូបានប្រគល់ចិញ្ចៀនកេរ្តិ៍ដំណែលដែលខ្មោចនាងសូយាជាម្ដាយបានបន្សល់ឲ្យសូផាតនិងសោហ៊ុយ
ព្រមទាំងបានឲ្យសូផាត ទៅវត្តឧណ្ណាលោមសុំជ្រកកោននឹងព្រះសង្ឃ។
ជាងនេះទៅទៀត លោកគ្រូក៏បាន ទូន្មាន
និងដាស់តឿនសូផាតនូវដំបូន្មានល្អៗ ដើម្បីប្រតិបត្តិក្នុងជីវិតផងដែរ។
ពេលចុះពីលើរថយន្ត
តាចាស់ម្នាក់បានប្រាប់ផ្លូវសូផាតឲ្យដើរតម្រង់ទៅវត្តឧណ្ណាលោមដើម្បីស្វែងរកលោកគ្រូប៉ក់។
សូផាតក៏បានស្នាក់នៅវត្តឧណ្ណាលោម។ ក្នុងពេលស្នាក់នៅវត្ត
សូផាតក៏ឆ្លៀតពេលរកផ្ទះលោកសួន ដែលជាឪពុក
តែគ្មានអ្នកណាស្គាល់សោះ។ ថ្ងៃមួយក្នុងដំណើរស្វែងរកឪពុក
សូផាតបានជួយយកអាសាក្មេងម្នាក់ដែលត្រូវគេព្រួតវាយ គឺកុមារ ណារិន។ ណារិន
ក៏បានសុំសូផាតធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់។ ដោយក្ដីស្រលាញ់និងរាប់អាន ណារិន
បានអញ្ជើញសូផាតឲ្យទៅនៅផ្ទះជាមួយ។ តាមរយៈណារិន
សូផាតបានទៅរស់នៅផ្ទះលោកអធិបតីសេនា។ សូផាត ទទួលបាននូវការរាក់ទាក់
និងក្ដីអនុគ្រោះពីលោកអធិបតី ដោយបានឲ្យសូផាត ទៅរៀនជាមួយណារិនដែរ។
ក្នុងគ្រាស្នាក់អាស្រ័យនៅផ្ទះរបស់លោកអធិបតីសេនា
សូផាតបានយកចិត្តទុកដាក់រៀនសូត្រនិងធ្វើការងារឥតមានល្អៀង។
ការខិតខំរបស់ សូផាត ក៏បានធ្វើឲ្យណារិន កែប្រែមារយាទ
រហូតក្លាយជាសិស្សពូកែដែរ។
គាប់ជួនថ្ងៃមួយ
សូផាត កំពុងថែសួន ត្រូវក្មេងមួយក្រុមមើលងាយ
ដោយយកដុំដីគប់លេងជាល្បែង បន្ទាប់មក សូផាតត្រូវបាននាងម៉ានយ៉ាន
ជាបងណារិន ជួយយកអាសា។ ដោយសេចក្ដីព្យាយាមរៀនសូត្រ សូផាតនិងណារិន
បានប្រលងជាប់សញ្ញាប័ត្របឋមសិក្សាវិជ្ជាបារាំងខ្មែរ។
លោកអធិបតីសេនាបានសម្រេចជាមួយភរិយាថា ឲ្យណារិន រៀនបន្ត
ឯសូផាតលោកឲ្យឈប់រៀន ហើយរកការងារឲ្យធ្វើ
មានមុខងារក្នុងហាងជំនួញមួយ។
ថ្ងៃមួយ
សូផាតបានភ្លេចចិញ្ចៀននៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ហើយត្រូវនាងម៉ានយ៉ាន រើសបាន
រួចយកមកជូនលោកអធិបតីសេនា។ បន្ទាប់ពីបានសាកសួរនាងម៉ានយ៉ានសព្វគ្រប់
លោកអធិបតីសេនាបានកំណត់ក្នុងចិត្តថា សូផាត ជាកូនបង្កើតរបស់ខ្លួន។
នៅពេលបានដឹងការពិត លោកអធិបតីសេនាមានគំនិតថ្មី
ដោយសម្រេចចិត្តឲ្យសូផាតចូលរៀនបន្ត គឺចូលរៀននៅកូលែសស៊ីសុវត្ថិ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ
លោកបានឲ្យគេរៀបចំបន្ទប់ដំណេកឲ្យសូផាតបានស្អាតប្លែកជាងពីមុនទៀតផង។
ចំណែកពេលបរិភោគអាហារ លោកអធិបតីសេនាហៅសូផាតឲ្យមកជួបជុំនឹងលោក
ព្រមទាំងជាមួយប្រពន្ធកូនទាំងអស់។ ក្នុងខណៈពេលនោះ សូផាត និងម៉ានយ៉ាន
កើតមានសេចក្ដីស្នេហាក្នុងចិត្តរវាងគ្នានឹងគ្នា។ យប់មួយ នាង អ៊ូរី
ក៏ឡើងទៅសុំសេចក្ដីស្នេហាពីសូផាត តែសូផាតមិនព្រម
ហើយក៏សុំឲ្យនាងអ៊ូរី វិលត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ ជួនជាពេលនោះ នាងម៉ានយ៉ាន
ក្រឡេកឃើញនាងអ៊ូរីដើរចេញពីបន្ទប់សូផាត នាងក៏កើតក្ដីប្រចណ្ឌ។
ចាប់ពីពេលនោះ នាងម៉ានយ៉ានមានការតូចចិត្តនឹងសូផាត
ហើយចេះតែព្យាយាមគេចមុខពីសូផាត។ ដោយឃើញអាកប្បកិរិយាដូចនេះ
ព្រមទាំងនឹកស្មានថាគេស្អប់នូវទឹកចិត្តដែលខ្លួនបានលួចស្រលាញ់នាងនោះ
សូផាតក៏បានសម្រេចចិត្តរត់ចេញពីផ្ទះលោកអធិបតីសេនាទាំងកណ្ដាលយប់។
មុននឹងចាកចេញទៅសូផាតបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ទុកជូនម្ចាស់ផ្ទះ
ដើម្បីថ្លែងអំណរគុណក្នុងការជួយទំនុកបម្រុងខ្លួនសព្វបែបយ៉ាង
ព្រមទាំងរ៉ាយរ៉ាប់ពីទឹកចិត្តនៃក្ដីស្នេហាស្មោះចំពោះនាងម៉ានយ៉ាន។
កាលបើបាត់សូផាត
គ្រួសារលោកអធិបតីសេនាមានការសោកស្ដាយអាឡោះអាល័យគ្រប់ៗគ្នា។
ហើយលោកអធិបតីសេនាប្ដេជ្ញាឲ្យគេជួយរកសូផាតឲ្យទាល់តែឃើញ។
មួយអាទិត្យក្រោយមក ក្រុមនគរបាលបានប្រទះឃើញខ្មោចក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុប្រហែល
២០ ឆ្នាំលង់ទឹកស្លាប់។
ចំណែកគ្រួសារលោកអធិបតីសេនាក៏បានសន្មតថាជាខ្មោចសូផាត
រួចក៏យកសពនោះមកធ្វើបុណ្យតាមប្រពៃណី។ រំលងយូរមក
មានកូនអ្នកមានម្នាក់ឈ្មោះ សំណាង ចូលស្ដីដណ្ដឹងនាងម៉ានយ់ាន។
ទាំងលោកប្រុស លោកស្រី ក៏យល់ព្រម
តែនាងម៉ានយ៉ានសុំអង្វរដោយពុំទាន់អស់ចិត្តពីខ្មោចលង់ទឹក។
រីឯសូផាត វិញមិនទាន់ស្លាប់ទេ។
ខ្មោចដែលលោកអធិបតីសេនាយកមកធ្វើបុណ្យគឺជាមនុស្សផ្សេង។
សូផាត
បានទៅរស់នៅជាមួយមេស្រុកឈ្មោះ សុខ ក្នុងមូលដ្ឋានខេត្តកំពត
ដោយបានប្ដូរឈ្មោះជា «ផនស៊ី»។ មេស្រុក
សុខ បានឲ្យ ផនស៊ី ធ្វើជាស្មៀន។ ថ្ងៃមួយ
លោកអធិបតីសេនាបាននាំគ្រួសារ
និងគូដណ្ដឹងនាងម៉ានយ៉ានទៅកេងឯផ្ទះមេស្រុកសុខ
ដើម្បីលំហែទុក្ខសោកទាំងឡាយ។ ក្រោយពីបានទទួលដំណឹងនេះមក
លោកមេស្រុកសុខបានឲ្យ ផនស៊ី រៀបតុបតែងកន្លែងទទួលភ្ញៀវ។
លុះពេលភ្ញៀវមកដល់ ផនស៊ី មិនចេញមកទទួលភ្ញៀវទេ ធ្វើពុតជាឈឺ
ដើម្បីមិនចង់ឲ្យអ្នកទាំងនោះឃើញមុខខ្លួន។ ពេលនាង ម៉ានយ៉ាន
បានដើរមើលទេសភាពវាលស្រែតែម្នាក់ឯង នៅក្បែរគុម្ពឫស្សី
ស្រាប់តែឃើញសូផាត នៅជិតបង្កើយ។ នាងស្មានថាជាខ្មោចសូផាតមកលង
ក៏ដួលសន្លប់បាត់ស្មារតី ហើយត្រូវបានគ្រួសារនាងបែរបន់សព្វបែបយ៉ាង។
ពេលនាងដឹងខ្លួន ពួកគេក៏នាំនាងមកភ្នំពេញវិញ។
ក្រោយពីថ្ងៃទទួលលោកអធិបតី ផនស៊ី ក៏បានចាកចេញពីផ្ទះលោកមេស្រុកសុខ
ដោយពុំឲ្យនរណាម្នាក់បានដឹងទេ។ គេបានមករស់នៅផ្ទះនាយរ៉ក
ជាសម្លាញ់នៅភូមិច្បារអំពៅ។
ចំណែកគ្រួសារលោកអធិបតីសេនា
បន្ទាប់ពីជំងឺនាងម៉ានយ៉ានបានធូរស្រាលបន្តិច
លោកក៏បានរៀបចំពិធីមង្គលការឲ្យនាងជាមួយសំណាង។ នាងម៉ានយ៉ាន
ពុំបានបំពេញករណីយកិច្ចនេះទេ គឺនាងបានលោតសម្លាប់ខ្លួននៅក្នុងទឹក។
ដោយនាងយល់ឃើញថា សូផាត ស្លាប់ដោយសារតែខ្លួនជាអ្នកបង្កបញ្ហា
ម្យ៉ាងទៀត នាងមិនចង់យកប្ដីឡើយ។ នាងម៉ានយ៉ានមិនបានស្លាប់ទេ
ដោយសារបានអ្នកនេសាទម្នាក់ គឺនាយរ៉ក
ដែលជាមិត្តសម្លាញ់របស់សូផាតប្រទះឃើញ
ក៏ស្រង់យកមកផ្ទះនៅភូមិច្បារអំពៅដើម្បីជួយសង្គ្រោះនាង។
សូផាតបានមកជួយសង្គ្រោះ ហើយបានពិនិត្យស្គាល់ជាក់ថាជានាងម៉ានយ៉ាន
ដែលជាសង្សាររបស់ខ្លួន។ ពេលនោះ សូផាត
បានពិពណ៌នារឿងរ៉ាវរបស់ខ្លួននិងនាងម៉ានយ៉ានឲ្យនាយរ៉កស្ដាប់។
ក្រោយពេលបានដឹងខ្លួន នាងម៉ានយ៉ាននិងសូផាតក៏បានរ៉ាយរ៉ាប់រឿងរ៉ាវ
និងមូលហេតុរៀងៗខ្លួនប្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក។
ស្នាក់នៅផ្ទះរ៉កមិនបានប៉ុន្មាន
ដោយសារខ្លាចរឿងរ៉ាវលេចឮដល់គ្រួសារលោកអធិបតីសេនា
និងគ្រួសារសំណាងជាគូដណ្ដឹង សូផាត និងម៉ានយ៉ាន បានសុំលានាយរ៉ក
ទៅរស់នៅក្នុងស្រុកមួយឆ្ងាយបន្តិចពីទីរួមខេត្តស្វាយរៀង។
បានទៅដល់មូលដ្ឋាន អ្នកទាំងពីរបានលក់គ្រឿងមាសពេជ្រ ដើម្បីទិញលំនៅស្រែចម្ការ
ហើយប្រកបរបរនៅទីនោះដោយរីករាយ
ដោយមានការស្រឡាញ់រាប់អានពីអ្នកស្រុកនៅទីនោះផង។
ដោយខ្វះពូជស្រូវសម្រាប់បង្កបង្កើនផល
នាងម៉ានយ៉ានក៏ឲ្យសូផាតយកចិញ្ចៀនមកលក់នៅហាងក្លឹងនៅឯមាត់ទន្លេក្រុងភ្នំពេញ។
ពេលធ្វើដំណើរពីខេត្តស្វាយរៀងឆ្លងផុតអ្នកលឿងបន្តិច
ឡានដែលសូផាតជិះក៏បានបុកគោ រួចក្រឡាប់។ អ្នកជិះរបួសច្រើន
ឯសូផាតសន្លប់មិនដឹងខ្លួន
តែត្រូវគេនាំយកទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យភ្នំពេញ។
រីឯនាងម៉ានយ៉ាននៅឯខេត្តស្វាយរៀងតែម្នាក់ឯង មានការបារម្ភនឹករឭកប្ដីជាខ្លាំង។
ថ្ងៃមួយ
នាងមានជំងឺដោយទ្រាំពុំបាន
ក៏អញ្ជើញគ្រូពេទ្យជាមិត្តសំណាងមកពិនិត្យ និងព្យាបាល។
ជំងឺនាងមិនធ្ងន់ធ្ងរប៉ុន្មានទេ
តែដោយគ្រូពេទ្យស្គាល់ជាក់ថានាងជាអ្នករៀបការជាមួយសំណាង ក៏បញ្ជូននាងមកព្យាបាលនៅភ្នំពេញ។
នៅមន្ទីរពេទ្យភ្នំពេញ សំណាង ម៉ានយ៉ាន សូផាត លោកអធិបតីសេនា
បានជួបជុំគ្នា ហើយមានការជជែកវែកញែកពីបញ្ហាសំណាង និងនាងម៉ានយ៉ាន។
លោក សួន ក៏សម្រេចសងបណ្ណាការទាំងអស់ទៅសំណាងវិញ។
កន្លងទៅប៉ុន្មានថ្ងៃ
លោកអធិបតីសេនាក៏បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យសូផាតនិងនាងម៉ានយ៉ាន
ជាគូស្វាមីភរិយា ប្រកបដោយភាពអធិកអធមក្រៃលែងនិងសុខសាន្តតទៅ។
ចប់
សូមចុច Subscribe លើ
YouTube Channel នេះ
ដើម្បីទទួលបានវីដេអូបន្ថែម
No comments:
Post a Comment