ជួបមិនប្រាកដព្រាត់មិនប្រជា
ដល់ឆ្ងាយពីគ្នាទើបភ្ញាក់រឭក
ក្រឡេកមើលក្រោយបេះដូងខ្សួលខ្សឹក
គេងនឹករឭកគិតអនុស្សា។
ជញ្ជាំងធ្លាប់ផ្អែកដំណេកធ្លាប់គេង
ទឹកភក់ធ្លាប់លេងផ្លូវធ្លាប់យាត្រា
អង្រឹងធ្លាប់ចងយោគយោលអាត្មា
ស្រណោះហត្ថាធ្លាប់បីថ្នាក់ថ្នម។
ឱ!ភ្លៅធ្លាប់កើយ
ឱ!ខ្នើយធ្លាប់ឱប
បំពេក្រសោបឱបប្រាណស្គាំងស្គម
បេះដូងកក់ក្ដៅក្នុងគ្រាទ្រុឌទ្រោម
ពេលនេះមិនសមឆ្ងាយដូចមេឃដី។
ក្រមាធ្លាប់បក់ប្រោសប្រាណដណ្ដប់
គ្របខ្លួនឲ្យស្កប់ក្នុងក្ដីស្រមៃ
ពាក្យពេចន៍បំពេថែយប់ថែថ្ងៃ
នាំចិត្តអាល័យស្ដាយគ្រាកន្លង។
ស្រណោះសម្ដីធ្លាប់ស្ដីចរចា
នឹកឃើញវាចាធ្លាប់ពោលឆ្លើយឆ្លង
សម្ដីលើសលស់ដែលធ្លាប់ផ្ដោះផ្ដង
នឹកឃើញម្ដងៗទ្រូងគេងខ្លោចផ្សា។
ពេលនេះខ្ញុំឃ្លាតពីថ្លៃត្រាណត្រើយ
លាទៅឆ្ងាយហើយពុកម៉ែស្នេហា
លាទាំងញាតិមិត្តលាស្រីសង្សារ
បំពេញកិច្ចការបូជាជូនជាតិ។
មិនយូរមិនឆាប់កូនវិលត្រឡប់
អ្នកនៅឲ្យស្ងប់កុំបីឃ្លៀងឃ្លាត
ទឹកដីខ្សត់ខ្សោយត្រូវការកូនទៀត
ទៅបម្រើជាតិនាមគ្រូបង្រៀន។
ដោយ រស់ វាសនា រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២
No comments:
Post a Comment