ពិធីឡើងសោយរាជ្យត្រូវប្រព្រឹត្តឡើងតាមការគ្រោងទុកនៅព្រឹកស្អែក រីឯព្រះរាជវាំងពោរពេញដោយភាពអ៊ូអរ ដោយមានការតុបតែងលម្អដោយបុប្ផជាតិ និងមានពណ៌ចម្រុះ។ ចង្ក្រៀងបំភ្លឺគ្រប់ទីកន្លែង ដោយលាយឡំនឹងក្លិននៃទឹកអប់។
ពពួកក្សត្រស្លៀកពាក់យ៉ាងស្រស់ឆើតឆាយ ចំណែកឯភ្ញៀវសុទ្ធតែមកពីនគរផ្សេងៗគ្នា។ ពពួកព្រាហ្មណ៍កំពុងតែរៀបចំពិធី និងកំពុងតែកូរទឹកមន្ត។
ព្រះរាមៈគ្រងព្រះពស្តសម្រាប់ពិធី ដែលបានត្រៀមរៀបចំរួចហើយ។ ព្រះអនុជរបស់ព្រះអង្គពិតជារំភើបណាស់។ ព្រះនាងសិតាគ្រងព្រះពស្តស្រស់ៗ រីឯព្រះនាងកោសល្យពោរពេញដោយស្នាមញញឹម។ ទីបំផុត បុត្រាជាទីស្រលាញ់របស់ព្រះនាងបានឡើងសោយរាជ្យហើយ នេះគឺជាបំណងប្រាថ្នាតែមួយគត់របស់ព្រះនាង។
រំពេចនោះ អ្នកនាំសារបានរត់សំដៅទៅព្រះរាមៈ និងនិយាយថា «ព្រះបាទទសរថបាន ត្រាស់ឲ្យព្រះអង្គចូលគាល់។»
 |
ព្រះរាមៈបានចូលគាល់ព្រះបិតា និងព្រះនាងកៃកេយិ
ព្រះរាមៈភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង។ ទ្រង់ក៏ប្រញាប់ប្រញាល់យាងទៅគាល់ព្រះបិតា ហើយកាន់តែភ្ញាក់ទៀតពេលឃើញទឹកព្រះនេត្ររបស់ព្រះបិតា។ «តើមានរឿងអ្វី? តើមានបញ្ហាអ្វីទៅព្រះបិតា?» ព្រះអង្គពិភាល់។
«ព្រះមាតា! តើព្រះបិតាទ្រង់មានបញ្ហាអ្វីទៅ?» ទ្រង់សួរព្រះនាងកៃកេយិ រួចបន្តថា «កាលពីម្សិលមិញ ទ្រង់សប្បាយរីករាយតើ ម៉េចក៏ស្រាប់តែថ្ងៃនេះទ្រង់កើតទុក្ខទៅវិញ?»
ព្រះនាងកៃកេយិឆ្លើយតបទៅវិញដោយព្រងើយថា «បិតារបស់បុត្របានផ្ដល់នូវបំណងប្រាថ្នាដល់មាតា នៅពេលដែលមាតាបានសង្គ្រោះជីវិតទ្រង់ក្នុងសមរភូមិ។ មាតាត្រូវតែរំឭកទ្រង់នៅថ្ងៃនេះ។ មាតាចង់លើកព្រះភារតៈឡើងសោយរាជ្យ ហើយមាតាចង់ឲ្យបុត្រនិរទេសទៅព្រៃរយៈពេល១៤ឆ្នាំ។»
«ព្រះមាតា! ព្រះបិតាបានពោលពាក្យសន្យាទៅកាន់ព្រះមាតា ហើយពាក្យសច្ចនេះក៏មានតម្លៃចំពោះទូលបង្គំដែរ។ ទូលបង្គំនឹងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់មាតា។ ខណៈដែលខ្ញុំម្ចាស់ត្រៀមទៅកាន់ព្រៃ សូមផ្ញើរាជសារទៅព្រះភារតៈឲ្យត្រលប់មកអយុធ្យាភ្លាម។»
ព្រះរាមៈបានឱនគោរពដល់ព្រះបាទាព្រះបិតានិងព្រះនាងកៃកេយិ ជាមនុស្សដែលព្រះអង្គស្រលាញ់ រួចក៏យាងទៅខាងក្រៅតែម្ដង។
មាតារបស់ទ្រង់ គឺព្រះនាងកោសល្យសម្រក់ទឹកនេត្រា ពេលដែលទ្រង់ឮដំណឹងនេះ។ «តើបុត្របានធ្វើអ្វីខុសទៅបានជាព្រះនាងកៃកេយិដាក់ទោសបុត្របែបនេះ?» ព្រះនាងទួញសោកសៅ។
«ព្រះមាតា! សូមរំងាប់ព្រះទ័យទៅ។ ទូលបង្គំពុំបានធ្វើអ្វីទេ។ មាតាកៃកេយិគ្រាន់តែសុំឲ្យទូលបង្គំជួយសម្រេចបំណងប្រាថ្នា ដែលព្រះបិតាបានសន្យាថានឹងប្រគល់ឲ្យទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។»
ព្រះលក្ស្មណៈក្រេវក្រោធខ្លាំងណាស់ «ទូលបង្គំមិនឲ្យរឿងបែបនេះកើតឡើងទេ» ទ្រង់គំហកឡើង រួចបន្តថា «ព្រះអង្គរាជបុត្រច្បង គួរឡើងសោយរាជ្យ។ ព្រះភារតៈគ្មានសិទ្ធិទេ។»
«សូមកុំភ្លេចណា លក្ស្មណៈ ពាក្យសន្យារបស់ក្សត្រត្រូវតែគោរព ហើយយើងនឹងជួយសម្រេច។ សូមកុំបង្កបញ្ហាលំបាកបន្ថែមទៀតឡើយ» ព្រះរាមៈមានព្រះបន្ទោល។
«ទូលបង្គំនឹងមិនបង្កការលំបាកអ្វីឡើយ គ្រាន់តែទៅជាមួយព្រះអង្គ និងនៅបម្រើព្រះអង្គក្នុង រយៈកាល១៤ឆ្នាំខាងមុខប៉ុណ្ណោះ។» ព្រះលក្ស្មណ
ៈឆ្លើយតបទាំងកំហឹង។
«ខ្ញុំម្ចាស់ដែរ នឹងទៅព្រៃជាមួយអង្គ ជម្រករបស់ភរិយា គឺត្រូវតែនៅជាមួយស្វាមីជានិច្ច» ព្រះនាងសិតាមានបន្ទូល។
«អូនមិនអាចទៅជាមួយបងទេ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកទាំងពីរមិនយល់សោះអ៊ីចឹង? ការរស់នៅក្នុងព្រៃមិនស្រួលទេ តើអ្នកទាំងពីរនឹងបានអ្វីហូប ហើយត្រូវដេកនៅកន្លែងណា?» ព្រះរាមៈពន្យល់។
«ព្រះអង្គសោយអី ទូលបង្គំក៏សោយតាមដូចទ្រង់ដែរ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ខ្ញុំម្ចាស់បាននៅជាមួយព្រះអង្គដែរ នឹងអាចកំដរឲ្យព្រះអង្គសប្បាយព្រះទ័យបានដែរ។» ព្រះនាងសិតាតប។
«បងមិនដឹងថាត្រូវពន្យល់អូននិងលក្ស្មណៈយ៉ាងម៉េចទៀតទេ ការរស់នៅក្នុងព្រៃវាមិនមានសុវត្ថិភាពនោះឡើយ មិនមែនមានត្រឹមតែសត្វសាហាវ ពស់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមានពពួករាក្សទៀតផង។ យើងប្រហែលជាមានការស្រេកឃ្លានរាល់ថ្ងៃ បើទោះជារកអាហារបានក៏ដោយ ក៏វាគ្រាន់តែជាផ្លែឈើព្រៃ និងឫសឈើប៉ុណ្ណោះ។ ទេ! យើងមិនឲ្យអ្នកទាំងពីរទៅជាមួយទេ! យល់ទេ?»
«តើមានន័យយ៉ាងម៉េច? បើមិនសុវត្ថិភាពចំពោះពួកយើង ក៏មិនមានសុវត្ថិភាពចំពោះព្រះអង្គដូចគ្នា។ ព្រះមាតា! ទូលព្រះបង្គំនឹងកម្ទេចនរណាដែលព្យាយាមនិរទេសព្រះរាមៈទៅព្រៃ» ព្រះលក្ស្មណ៍មានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះនាងកោសល្យ។
«បានយើងយល់ព្រម ទៅជាមួយយើងចុះ បើអ្នកទាំងពីរសម្រេចបែបនេះហើយ។» ព្រះរាមៈមានបន្ទូល។
សំណួរ
១.ចូររៀបរាប់អំពីរាជវាំងដែលមានការតុបតែងសម្រាប់ពិធីឡើងសោយរាជ្យរបស់ព្រះរាមៈ។
២.ហេតុអ្វីបានជាព្រះរាមៈភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលព្រះអង្គទតឃើញស្ថានភាព្រះបិតា? តើព្រះនាងកៃកេយិបាននិយាយដូចម្ដេច? តើព្រះនាងបានតបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣.តើព្រះរាមៈមានបន្ទូលដូចម្ដេច នៅពេលព្រះនាងកៃកេយិបានរៀបរាប់អំពីរាជបញ្ជាទាំងពីររបស់ព្រះនាង?
៤.តើព្រះលក្ស្មណៈបាននិយាយដូចម្ដេច នៅពេលដែលគេបានឮព្រះរាមៈត្រូវបាននិរទេសទៅព្រៃរយៈពេល១៤ឆ្នាំ?
៥.ហេតុអ្វីបានជាព្រះរាមៈ មិនចង់ឲ្យព្រះនាងសិតា និងលក្ស្មណៈទៅព្រៃដែរ?
សូមមើលវីដេអូបន្ថែម
No comments:
Post a Comment