ព្រះរាមៈគោរព និងទូលថា «ពួករាក្សក៏ត្រូវវិនាស រីឯពិធីយគ្ន ក៏ចប់សព្វគ្រប់ហើយដែរ។ សូមព្រះអង្គអនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំវិលត្រឡប់ទៅអយុធ្យាវិញចុះ។»
ឥសីវិស្វាមិត្រៈតបវិញថា «បាន! ព្រះអង្គអាចយាងទៅអយុធ្យាបាន ប៉ុន្តែទូលបង្គំចង់ឲ្យព្រះអង្គជូនទូលបង្គំទៅនគរមិថិលាសិន។»
«ហេតអ្វី?» ព្រះរាមៈសួរ។
«ព្រះបាទជនកនៃនគរមិថិលាមានបុត្រីមួយអង្គ ព្រះនាមថា សិតា។ ព្រះអង្គបានប្រកាសរបស់បុរសដ៏ល្អម្នាក់សម្រាប់រៀបអភិសេកជាមួយបុត្រីរបស់ព្រះអង្គ។»
«តើទ្រង់ជ្រើសរើសតាមវិធីណា?» ព្រះលក្ស្មណៈសួរ។
«ទ្រង់មានធ្នូមួយដែលថ្វាយដោយព្រះសិវ។ ធ្នូនោះធំ និងធ្ងន់ណាស់ គ្មាននរណាអាចលើករួចឡើយ។ ទ្រង់បានអញ្ជើញព្រះបុត្រាពីនគរនានា ថាបើរាជបុត្រអង្គណាមានសមត្ថភាពលើក និងយឹតធ្នូនោះបាន ទ្រង់នឹងលើកបុត្រីឲ្យ។ ព្រះរាមៈ! ទូលបង្គំចង់ឲ្យព្រះអង្គប្រជែងជាមួយបុត្រាទាំងនោះ។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលទូលបង្គំចង់ឲ្យព្រះរាជបុត្រទាំងពីរជូនទូលបង្គំទៅនគរមិថិលា។»
«ពួកយើងនឹងទៅជាមួយតេជគុណ ប្រសិនបើព្រះបិតារាជានុញ្ញាត។»
«ព្រះអង្គត្រូវតែប្រាកដថា ព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គនឹងមិនជំនាស់ចំពោះរឿងនេះទេ។» ឥសីវិស្វាមិត្រៈតបទៅវិញ។
ដូច្នេះ ឥសីវិស្វាមិត្រៈបានចេញដំណើរទៅនគរមិថិលា ជាមួយនឹងព្រះរាជបុត្រទាំងពីរ។ នៅតាមដងផ្លូវ ពួកគេក៏ប្រទះនូវអាស្រមរបស់ឥសីគោតម ជាកន្លែងភរិយាដ៏ស្អាតនោះគឺ នាងអាហល្យ បានត្រូវបណ្ដាសាឥសីជាប្ដីក្លាយទៅជាថ្ម។ នៅព្រះរាមៈបានស្ដាប់នូវរឿងដ៏សោកសៅពីឥសីវិស្វាមិត្រៈរួចហើយ ព្រះអង្គក៏ប៉ះថ្មនោះ និងសង្គ្រោះនាង អាហល្យ ឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ។ ព្រាហ្មណ៍គោតម និងនាងអាហល្យ ក៏ត្រូវគ្នាវិញ។
មិនយូរប៉ុន្មាន ក៏ទៅដល់នគរមិថិលា ទីឋានរបស់ព្រះនាងសិតា។
ព្រះបាទជនកបានទទួលរាក់ទាក់ចំពោះឥសីវិស្វាមិត្រៈបំផុត។ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលថា «បុរសដ៏ស្រស់សង្ហាទាំងពីរនេះជានរណា? ពួកគេទាំងពីរមើលទៅដូចជាពូជពង្សរាជវង្ស។»
«មែនហើយព្រះអង្គ! ពួកគេទាំងពីរជាព្រះរាជបុត្រ មានព្រះនាមថា រាមៈ និងលក្ស្មណៈ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទទសរថនៃនគរកោសល។ ដោយរាជានុញ្ញាត ទូលបង្គំចង់ឲ្យព្រះរាមៈសាកល្បងយឹតធ្នូនេះក្រាបទូល។»
ព្រះបាទជនក មានរាជបន្ទូលថា «ព្រះរាជបុត្រជាច្រើនបានយាងមកសាកល្បង ដើម្បីទទួលបានសិតា!»
«សូមទ្រង់រាជានុញ្ញាតឲ្យទូលបង្គំជម្រះកាយសិនមុននឹងទៅទីលានប្រកួតក្រាបទូល។» ឥសីវិស្វាមិត្រៈតប។
ក្រោយពីងូតទឹកសម្អាតរាងកាយ និងរៀបចំខ្លួនស្អាតបាតរួចហើយ ពួកគេក៏បានមកដល់ពីមុខព្រះទីនាំងរបស់ព្រះបាទជនក។ ព្រះរាជបុត្រជាច្រើនបានអង្គុយរង់ចាំប្រកួតក្បែរទីលាន។
ព្រះបាទជនកគង់នៅលើបល្លង្កមាស ជាមួយកម្រងផ្កានៅនឹងព្រះហស្ត ឯព្រះនាងសិតាក៏គង់នៅក្បែរនោះដែរ។ ទោះបើឃើញត្រឹមស្បៃដែលនៅលើផ្ទៃមុខរបស់ព្រះនាងក្ដី ក៏ព្រះរាមៈសម្គាល់ឃើញថា ព្រះនាងពោរពេញទៅដោយសម្រស់ស្រស់ស្អាតណាស់ទៅហើយ។ ព្រះអង្គក៏គង់ក្នុងចំណោមព្រះរាជបុត្រទាំងឡាយនោះផង។
ធ្នូក៏ត្រូវយកមកកាន់ទីលានដោយរទេះដែលមានអ្នករុញ២១នាក់។ អ្នកគ្រប់គ្នាស្ងប់ស្ងែងចំពោះទំហំធ្នូនេះណាស់។
ធ្នូនេះមិនត្រឹមតែធំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ធ្វើពីដែកដ៏រឹងមាំផងដែរ តើអាចលើកដោយវិធីណាទៅ? ព្រះរាជបុត្រជាច្រើនអស់សង្ឃឹម និងសម្រេចព្រះទ័យថាមិនសាកល្បងឡើយ ចំណែកព្រះរាជបុត្រមួយចំនួនទៀតនោះមិនអាចលើករួចសោះ សូម្បីតែរំកិលក៏ដោយ ឯរាជបុត្រមួយអង្គក៏ត្រូវរបួស។ សូម្បីតែ រាវណៈ ស្ដេចនៃនគរលង្កា ដែលមានក្ដីរំពឹងថានឹងអាចយកនាងសិតាបាន ក៏ត្រូវបរាជ័យក្នុងការលើកធ្នូនេះដែរ។
ទីបំផុត ដល់វេនព្រះរាមៈ ម្ដង ទ្រង់បានយាងទៅកាន់ធ្នូ។ ទ្រង់បានឱនគោរពធ្នូ និងចាប់លើកដោយដៃទាំងពីរដោយមិនលំបាកសោះ ហើយក៏ទទួលសំឡេងសាទរពីសំណាក់ភ្ញៀវដែលចូលរួមទាំងឡាយ។ ព្រះរាមៈអាចយឹតធ្នូបានដោយងាយ។
សំឡេងសាទរដ៏កក្រើកពីសំណាក់រាជបុត្រ និងមន្ត្រីទាំងឡាយ។ ព្រះបាទជនកក៏រត់ស្ទុះចេញពីបល្លង្កដើម្បីសាទរព្រះរាមៈ។ ព្រះអង្គក៏ត្រូវបានជ្រើសរើស។ ព្រះបាទជនកនាំព្រះរាមៈទៅជួបសិតា។ សំឡេងសាទរក៏លាន់ឮឡើង នៅពេលព្រះនាងពាក់កម្រងផ្កាឲ្យព្រះអង្គ។
សំណួរ
១.ហេតអ្វីបានព្រះអង្គម្ចាស់ទាំងពីរធ្វើដំណើរទៅនគរមិថិលា។
២.តើស្ដេចនៃនគរមិថិលាមានព្រះនាមអ្វី? ទ្រង់មានបុត្រីមួយអង្គមានព្រះនាមអ្វី?
៣.ហេតុអ្វីបានរាជបុត្រជាច្រើនធ្វើដំណើរមកនគរមិថិលា?
៤.តើស្ដេចនៃនគរមិថិលាជ្រើសរើសវិធីអ្វីដើម្បីរៀបអភិសេកឲ្យបុត្រីព្រះអង្គ?
៥.តើ អាហល្យ ជានរណា? តើព្រះរាមៈសង្គ្រោះនាងដោយវិធីណា?
៦.ចូររៀបរាប់អំពីសកម្មភាពដែលព្រះរាមៈបានធ្វើនៅឯនគរមិថិលា។
សូមមើលវីដេអូបន្ថែម
No comments:
Post a Comment