កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយ ព្រះបាទទសរថបានគ្រប់គ្រងនៅនគរកោសល មានរាជធានីដ៏ស្រស់ឆើតឆាយមួយ គឺអយុធ្យា។ ទ្រង់ជាព្រះរាជាប្រកបដោយទសពិធធម៌ ប្រជាជនរស់នៅប្រកបដោយសេចក្ដីសុខក្សេមក្សាន្ត។
ទ្រង់មានមហេសីចំនួន៣អង្គ គឺព្រះនាងកោសល្យ ព្រះនាងសុមិត្រ និងព្រះនាងកៃកេយិ ប៉ុន្តែទ្រង់មិនមានរាជបុត្រសោះសម្រាប់ស្នងរាជពេលដែលព្រះអង្គសោយទិវង្គតទៅ។ ដូច្នេះ តាមរយៈដំបូន្មានរបស់ព្រាហ្មណ៍ ទ្រង់ក៏បានធ្វើពិធីយជ្ញ ក្រោយមកព្រះអគ្និ (អាទិទេពភ្លើង) បានថ្វាយទឹកដោះគោមួយពែងទៅដល់ទ្រង់ ចំណែកឯមហេសីទាំងបីក៏បានសោយទឹកដោះនោះ។ ព្រះបាទទសរថបានថ្វាយទឹកដោះពាក់កណ្ដាលទៅព្រះនាងកោសល្យ ហើយទ្រង់បែងចែកមួយភាគទៅព្រះនាងកៃកេយិ ពីរភាគទៀតទៅព្រះនាងសុមិត្រ។ ក្រោយមក ទ្រង់ក៏ទទួលបានរាជបុត្រចំនួន៤អង្គ គឺព្រះរាមៈ បុត្រនៃព្រះនាងកោសល្យ ភារតៈ បុត្រនៃព្រះនាងកៃកេយិ លក្ស្មណៈ និងសត្រុឃ្ន បុត្រនៃព្រះនាងសុមិត្រ។
ព្រះអង្គម្ចាស់ទាំងបួនទទួលបានការហ្វឹកហាត់តាំងពីក្មេងដើម្បីត្រៀមក្លាយមេដឹកនាំនិងមេទ័ពដ៏អង់អាចក្លាហាន ហើយទទួលបានការសិក្សាពីពពួកព្រាហ្មណ៍នូវចំណេះវិជ្ជានានា ហើយក៏រៀននូវសីលធម៌ការគោរពចំពោះព្រះរៀម និងការប្រើប្រាស់ដាវផងដែរ ទោះបីជាមានការលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។
បន្ថែមពីនេះ ពួកគេហ្វឹកហ្វឺនយ៉ាងស្វិតស្វាញក្រោមការត្រួសត្រាយរបស់ព្រាហ្មណ៍ វាសិស្តៈ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេស្ទាត់ជំនាញខាងបាញ់ព្រួញ ជិះសេះ និងប្រមាញ់។ ពួកគេប្រកបដោយសីលធម៌ រឹងមាំ និងក្លាហាន។
ថ្ងៃមួយ ព្រះគ្រូមួយអង្គនាមថា វិស្វាមិត្រៈ បាននិមន្តមកសួរសុខទុក្ខព្រះបាទទសរថ។ ព្រះរាជាបានទទួលបដិសណ្ឋារកិច្ចយ៉ាងរាក់ទាក់ចំពោះព្រាហ្មណ៍នេះណាស់។ ឥសីវិស្វាមិត្រៈ ក៏កើតមានូវរីករាយផងដែរ។
លោកមានដីកាថា « ទូលព្រះបង្គំមកទីនេះ ដើម្បីសុំរឿងមួយ។»
ព្រះបាទទសរថបានចាប់ដៃរបស់លោក រួចមានបន្ទូលថា «អូ! សូមមានដីកាតាមបំណងចុះ! ខ្ញុំម្ចាស់នឹងប្រគេនជូនដោយក្ដីរីករាយ។»
«ព្រះអង្គពិតជាយល់ព្រមតាមសំណើរបស់ទូលព្រះបង្គំមែនឬ?»
«មែនហើយ!» ព្រះរាជាមានបន្ទូលតបទៅវិញ។
 |
| ឥសីវិស្វាមិត្រៈបាននិមន្តមកជួបព្រះបាទទសរថ នៃនគរកោសល នាក្រុងអយុធ្យា |
«ទូលព្រះបង្គំបានធ្វើពិធី យគ្ន នៅអាស្រមក្នុងព្រៃ តែមិនអាចប្រារព្ធបានពេញលេញឡើយ ព្រោះតែមានការរំខានពីសំណាក់ពួករាក្ស (ពួកបិសាច) គឺ ម៉ារីឆៈ និងសុពាហុ និងបរិវាររបស់វា។ ទូលព្រះបង្គំល្បីថា ព្រះអង្គមានបុត្រាច្បងមួយអង្គ ព្រះនាម រាមៈ ពោរពេញដោយសេចក្ដីក្លាហាន ស្ទាត់ជំនាញខាងធ្នូ និងដាវ។ ទូលបង្គំចង់សុំបុត្រាអង្គនេះទៅអាស្រមរបស់ទូលបង្គំ និងសម្លាប់ពួករាក្ស។»
ព្រះរាជាពិតជាមានសេចក្ដីរន្ធត់ខ្លាំងណាស់ពេលឮបែបនេះ។ ព្រះរាមៈទើបតែមានព្រះជន្ម១៦ ព្រះវស្សា ហើយក៏ជារាជបុត្រសំណព្វព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ផង។ តើឲ្យទ្រង់សម្រេចព្រះទ័យយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? ឥសីវិស្វាមិត្រៈ ដឹងថាព្រះរាជាមានក្ដីបារម្ភដែរ តែលោកនៅតែស្ងៀម។
បន្តិចក្រោយមក ព្រះរាជាក៏មានបន្ទូលតបថា «ព្រះគ្រូអើយ សំណើរបស់ព្រះអង្គ ខ្ញុំករុណាសូមបញ្ជូនលក្ស្មណៈទៅបង្ក្រាបពួករាក្សដែរ។ គេក៏ក្លាហាន ហើយមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះរាមៈផង។ ពួកគេទាំងពីរអាចបង្ក្រាបពួករាក្សបាន។»
ឥសីវិស្វាមិត្រៈក៏យល់ព្រម ព្រោះបើមានពីរនាក់កាន់តែប្រសើរក្នុងការកម្ទេចពួករាក្ស។ ថ្លែងពីព្រះរាមៈ និងលក្ស្មណៈ ក៏ត្រូវបានហៅឲ្យចូលគាល់ព្រះរាជា។ អ្នកទាំងពីរក៏បានគោរពប្រណីប័តន៍ព្រះគ្រូ។ ព្រះរាជាយល់ព្រមសំណូមពររបស់ព្រះគ្រូ ចំណែករាជបុត្រាទាំងពីរក៏ឯកភាពផងដែរ។
ពួកគេទាំងពីរក៏ពាំនាំដំណឹងនេះទៅគាល់ដល់ព្រះមាតារៀងៗខ្លួន រួចទៅយកធ្នូ និងព្រួញ ហើយក៏ត្រលប់មកជួបព្រះបិតាវិញ។ ពួកគេបានក្រាបសំពះលាបិតាដល់ព្រះបាទា រួចក៏ចាកចេញជាមួយព្រះគ្រូវិស្វាមិត្រៈ។ ថ្លែងពីព្រះបាទទសរថសម្លឹងមើលទាំងក្ដីអាលោះអាល័យបំផុត។
ក្រោយធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងអស់ពីរទៅបីថ្ងៃ ពួកគេក៏ទៅដល់ព្រៃដ៏ក្រាស់មួយ ជាកន្លែងដែលយក្ខិនីឈ្មោះថា តរកៈ រស់នៅ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាយក្ខិនីកំណាចនេះណាស់។ ឥសីវិស្វមិត្រៈបានណែនាំឲ្យព្រះរាមៈបង្ក្រាបនាងបិសាចនេះ។ ព្រះរាមៈក៏គោរព និងទទួលនូវអាវុធដ៏មានអនុភាពពីឥសីវិស្វាមិត្រៈ។ ពួកគេក៏បន្តដំណើរទៅមុខទៀតរហូតទាល់តែទៅដល់អាស្រមរបស់វិស្វាមិត្រៈ។ វាជាកន្លែងមួយដ៏មានសម្រស់ និងស្ងប់ស្ងាត់។ ហ្វូងក្ដាន់ប្រលែងនៅតាមសួន បក្សាបក្សីប្រសេចប្រសាចនៅលើចុងឈើ បុប្ផាទាំងឡាយរីកស្គុសស្គាយជុំវិញអាស្រម។
 |
| ព្រះរាមៈ និងព្រះលក្ស្មណៈ កំពុងបង្ក្រាបពួករាក្សក្នុងពេលឥសីវិស្វាមិត្រៈកំពុងប្រារព្ធពិធី |
ព្រឹកឡើង ឥសីវិស្វាមិត្រៈ បានចាប់ផ្ដើមពិធីយគ្ន។ ព្រះអង្គម្ចាស់ទាំងពីរអង្គុយក្បែរនោះ ដែលត្រៀមជាស្រេចនូវធ្នូ និងព្រួញ និងការពារពិធីយជ្ញ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងពួករាក្ស។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃពិធី ផ្ទៃមេឃហាក់ដូចជាងងឹត នោះគឺ មារិឆៈ និង សុពាហុ រួមទាំងបរិវាររបស់វាបានបង្ហាញខ្លួន ដើម្បីមកបំផ្លាញពិធីយជ្ញ។ ឥសីវិស្វាមិត្រៈ បានបន្តការបួងសួង។ ថ្លែងពី ព្រះរាមៈ និងព្រះលក្ស្មណៈ បានសម្លាប់អស់ពួករាក្សទាំងនោះ។ មារិឆៈ ក៏ហោះរំលងផែនដីរត់ឆ្ពោះទៅដែនសមុទ្រដោយសារតែខ្លាចព្រួញរបស់ព្រះរាមៈ ឯអ្នកផ្សេងទៀតចែកផ្លូវគ្នាប្រសេចប្រសាចទាំងមានរបួសពេញខ្លួន។
ព្រះរាមៈបានរង់ចាំឥសីវិស្វាមិត្រៈដើម្បីបញ្ចប់ពិធីយជ្ញ។ ព្រះគ្រូក៏ក្រោកឡើង ដោយមានសេចក្ដីសាទរចំពោះព្រះអង្គម្ចាស់ទាំងពីរ។
ឥសីមានដីកាថា «ធ្វើបានល្អ ព្រះរាជបុត្រទាំងពីរ។ ព្រះអង្គបានជួយឲ្យទួលបង្គំសម្រេចនូវពិធីយគ្ននេះដោយជោគជ័យ។»
សំណួរ
១.តើនគរនិងទីក្រុងរបស់ព្រះបាទទសរថមានឈ្មោះអ្វី?
២.តើព្រះបាទទសរថបានធ្វើពិធីអ្វីដើម្បីបួងសួងសុំបុត្រ?
៣. តើព្រះបាទទសរថមានបុត្រាប៉ុន្មានអង្គ? មានព្រះនាមអ្វីខ្លះ?
៤.តើព្រះបុត្រាទាំងបួនបានទទួលការហ្វឹកហ្វឺនអ្វីខ្លះ?
៥.តើនរណាដែលបានទៅជួបព្រះបាទទសរថ? មានបំណងអ្វី?
៦.ចូររៀបរាប់អំពីហេតុការណ៍មួយចំនួនដែលកើតឡើងនៅអាស្ររបស់ឥសីវិស្វាមិត្រ។
តួអង្គមួយចំនួនក្នុងភាគទី១
ព្រះបាទទសរថ (King Dasharatha)៖ ស្ដេចនៃនគរកោសល ក្រុងអយុធ្យា ជាបិតារបស់ព្រះរាមៈ ព្រះលក្ស្មណៈ ព្រះភារតៈ និងព្រះសុត្រុឃ្ន មានមហេសីបីអង្គគឺ ព្រះនាងកោសល្យ ព្រះនាងសុមិត្រ និងព្រះនាងកៃកេយិ។
- ព្រះនាងកោសល្យ (Kaushalya)៖ ជាអគ្គមហេសីរបស់ព្រះបាទទសរថ និងជាមាតាបង្កើតរបស់ព្រះរាមៈ។
- ព្រះនាងសុមិត្រ (Sumitra)៖ ជាអគ្គមហេសីទីពីររបស់ព្រះបាទទសរថ មានបុត្រាពីរអង្គ គឺព្រះលក្ស្មណៈ និងព្រះសត្រុឃ្ន។
- ព្រះនាងកៃកេយិ (Kaikeyi)៖ ជាអគ្គមហេសីទីបីរបស់ព្រះបាទទសរថ មានបុត្រាមួយអង្គគឺព្រះភារតៈ
- ព្រះរាមៈ (Rama)៖ ជាព្រះរាជបុត្រច្បងរបស់ព្រះបាទទសរថ និងព្រះនាងកោសល្យ ហើយមានមហេសីឈ្មោះសិតា។
- ព្រះភារតៈ (Bharata)៖ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទទសរថ និងព្រះនាងកៃកេយិ។
- ព្រះលក្ស្មណៈ (Lakshmana)៖ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទទសរថ និងព្រះនាងសុមិត្រ។
- ព្រះសត្រុឃ្ន (Shatrughna)៖ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទទសរថ និងព្រះនាងសុមិត្រ។
- វិស្វាមិត្រ (Vishwamitra)៖ ឥសីដែលជាគ្រូរបស់ព្រះរាមៈ និងព្រះលក្ស្មណៈ បាននាំព្រះរាមៈទៅនគរមិថិលា ដើម្បីប្រកួតលើកធ្នូដែលថ្វាយដោយព្រះសិវ។
- វិសិស្ត (Vishishta)៖ ព្រះរាជគ្រូដែលបានបង្រៀនបុត្រាទាំងបួនរបស់ព្រះបាទទសរថ។
- ពួករាក្ស (Rakshasas)៖ ត្រកូលអសុរ ដែលចូលចិត្តបំផ្លាញ និងអុកឡុកចក្រវាល។
- មារិឆៈ (Maricha)៖ គឺជាពួករាក្ស ដែលបានកាឡាខ្លួនជាប្រើសមាស ក្រោមការបញ្ជារបស់ រាវណៈ ដើម្បីបញ្ឆោតព្រះរាមៈ ព្រះលក្ស្មណៈ និងនាងសិតា។
- សុពាហុ (Subahu)៖ ពួកអសុរ ដែលចូលចិត្តរំខានមនុស្សលោក។
- តរកៈ (Taraka)៖ យក្ខេនីដែលសាហាវឃោរឃៅ ត្រូវស្លាប់ក្រោមដៃព្រះរាមៈ
សូមមើលវីដេអូបន្ថែម
No comments:
Post a Comment