ប្រាសាទបន្ទាយក្តីមានទីតាំងស្ថិតនៅជាប់នឹងប្រាសាទតាព្រហ្ម
ជ្រុងអាគ្នេយ៍ក្នុងភូមិស្រះស្រង់ខាងត្បូង បើធ្វើដំណើរតាមផ្លូវខាងកើតអង្គរវត្ត
ត្រូវកាត់តាមប្រាសាទក្រវ៉ាន់។ ប្រាសាទនេះត្រូវបានកសាងឡើងនៅពាក់កណ្តាលទី២
នៃសតវត្សរ៍ទី១២ និងដើមសតវត្សរ៍ទី១៣ ដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ។
ប្រាសាទនេះមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានឹងប្រាសាទតាព្រហ្ម
ប៉ុន្តែមានទំហំតូចជាង និងមិនសូវស្មុគស្មាញ។ មិនមាននរណាដឹងថាប្រាសាទនេះ
សាងសង់ឡើងដើម្បីឧទ្ទិសដល់ព្រះលោកេស្វរៈនៃព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាននោះទេ។ ការស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះធ្វើឡើងដោយសាកលវិទ្យាល័យសូហ្វីយ៉ា
បានបញ្ជាក់ថា បន្ទាយក្តីត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើប្រាសាទ
ដែលមានអាយុចាស់ជាងសតវត្សរ៍ទី១២ ដោយសារគេឃើញគ្រឹះនៃប្រាសាទមួយទៀត
ក្រោមគ្រឹះនៃប្រាសាទបន្ទាយក្តី ដែលគេសន្និដ្ឋានថាវាមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងភូមិកុដិ
តាំងពីសម័យព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២។
ប្រាសាទបន្ទាយក្តីមានខ្លោងទ្វារចំនួន២សម្រាប់ចេញចូលគឺនៅទិសខាងលិចនិងទិសខាងកើត។
ឈ្មោះប្រាសាទបន្ទាយក្តីផ្គុំឡើងដោយពាក្យ «បន្ទាយ»
បូកនិងពាក្យ «ក្តី»។
ពាក្យ «បន្ទាយ» ត្រូវបានសម្គាល់ថាជាក្រុងឬប្រាសាទ
រីឯពាក្យ «ក្តី» ក្លាយពីពាក្យ «កុដិ» ដែលក្រោយមកត្រូវបានបញ្ចេញសូរនិងសរសេរជា «ក្តី» វិញ។
ប្រាសាទបន្ទាយក្តីគឺជាប្រាសាទបែបព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយានមួយក្នុងចំណោមប្រាសាទព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយានជាច្រើនកសាងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧
កសាងនៅក្នុងសតវត្សទី១២ ប៉ុន្តែសម័យកណ្តាល
ប្រាសាទនេះបានក្លាយជាទីសក្ការៈបូជានៃព្រះពុទ្ធសាសនាហិនយានវិញដែលមានវត្តនិងចេតិយជាដើម។
មានភស្តុតាងជាច្រើន
ដែលនាំឱ្យមានសេចក្តីសនិដ្ឋានយ៉ាងដូចច្នេះគឺតាមរយៈការធ្វើកំណាយរកឃើញកោដ្ឋដាក់ធាតុជាច្រើននៅបរិវេណប្រាសាទនេះ។
លើសពីនេះទៅទៀតនៅពេលភ្ញៀវទេសចរជនជាតិអឺរ៉ុបបានមកទស្សនាតំបន់អង្គរនៅសតវត្សទី១៩ក៏បានកត់ត្រាទុកថា
មានព្រះពុទ្ធបដិមា
និងកុដិរបស់ព្រះសង្ឃនៅក្នុងបរិវេណរបស់ប្រាសាទនេះជាភស្តុតាងផងដែរ។ សិលាចារឹកមានចំនួន៥ផ្ទាំងត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទបន្ទាយក្តី។
សិលាចារឹកចំនួន៣ត្រូវបានគេសិក្សារួចរាល់ហើយ។
នៅក្នុងអត្ថន័យនៃសិលាចារឹកទាំងនោះមាននិយាយអំពីឈ្មោះរបស់អាទិទេព អ្នកបម្រើការខាងសាសនារបស់ព្រះមហាក្សត្រជាដើម។
នៅក្នុងចំណោមសិលាចារឹកទាំងអស់មានសិលាចារឹកតែមួយគត់ដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រាសាទរហូតដល់សព្វថ្ងៃ
ចំណែកឯសិលាចារឹកផ្សេងទៀតគឺត្រូវបានគេយកមកតម្កល់ទុកនៅសារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ។ ប្រាសាទបន្ទាយក្តីត្រូវបានរៀបចំសម្អាតដំបូងពីឆ្នាំ១៩២០-១៩២២
ដោយលោក ម៉ាឆេល (H.Marchal) និងលោកបេតធឺ (Ch.Batteur)
លុះក្រោយមកត្រូវបានស្រាវជ្រាវ
ដើម្បីធ្វើកំណាយនៅកន្លែងមួយក្បែរហោត្រ័យខាងជើងនៃផ្លូវចូលពីខ្លោងទ្វារទិសខាងកើតដោយគម្រោងរបស់សាកលវិទ្យាល័យសូហ្វីយ៉ា
(SOFIA UNIVERSITY) មកពីប្រទេសជប៉ុននៅក្នុងឆ្នាំ២០០១។
កំណាយនេះត្រូវបានគេព្រះទះឃើញព្រះពុទ្ធបដិមាចំនួន២៧៤បំណែក
ដែលត្រូវបានកប់ចោលនៅក្នុងរណ្តៅ។
ភាគច្រើននៃបំណែកបដិមាដែលរកឃើញគឺជាប្រភេទព្រះពុទ្ធរូបប្រក់នាគ ព្រះពុទ្ធទ្រង់ឈរ
និងព្រះពុទ្ធខ្លះទៀតមានលក្ខណៈសមាធិ
ប៉ុន្តែរូបបដិមាភាគច្រើនទាំងនោះស្ថិតនៅក្នុងសភាពបាក់បែក និងបាត់ព្រះកេស និងអ្វីដែលចាប់អារម្មណ៍បន្ថែមទៀតនោះគឺថ្មគោលព្រះពុទ្ធសាសនារាងបួនជ្រុងទ្រវែងមួយដ៏ធំមានឆ្លាក់ព្រះពុទ្ធរូបតូចៗចំនួន១០៨អង្គ
ដែលត្រូវបានគេកប់នៅពីលើគេ។ បំណែករូបទាំងនេះត្រូវបានប្រមូល
និងយកទៅដាក់តាំងនៅសារមន្ទីរព្រះនរោត្តមសីហនុអង្គរ។ ប្រាសាទបន្ទាយក្តីមានកំពែងព័ន្ធជុំវិញសាងអំពីថ្មបាយក្រៀមចំនួនបីជាន់
ហើយមានខ្លោងទ្វារសាងអំពីថ្មភក់បែបទៅរកទិសខាងកើតនិងខាងលិច
លើកលែងតែកំពែងទី១នៅខាងក្រៅ
មានខ្លោងទ្វារចេញចូលចំនួនបួនទិសសំខាន់ទាំងបួនដែលខ្លោងទ្វារនីមួយៗមានកំពូលមុខបួនដូចខ្លោងទ្វារប្រាសាទតាព្រហ្មនិងខ្លោងទ្វាររាជធានីអង្គរធំ។
មានកសិន្ធុព័ន្ធជុំវិញ កំពែងទី២មានហោត្រ័យ សាលរបាំ និងអាគារបន្ទាប់បន្សំផ្សេងៗទៀត។
ប្រភពអត្ថបទ សូមចុចត្រង់នេះ
No comments:
Post a Comment